بیست و پنجم خرداد ۱۳۳۵، در شهر اهواز به دنیا آمد. پدرش قهرمان و مادرش ماهجبین نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. ستوان یکم ارتش بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. بیست و یکم تیر ۱۳۶۷، در ابوقریب توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای شهر قزوین قرار دارد.
شهید علی شالی
زندگی نامه
بیستم شهریور ۱۳۴۲، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش رضا، فروشنده لوازم یدکی بود و مادرش ملیحه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. . به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و نهم مرداد ۱۳۶۲، با سمت فرمانده واحد اطلاعات در مهران توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به کمر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصیت نامه
وصیت مى کنم بعد از شهادتم براى من گریه نکنید؛ چون گریه کردن شما باعث خوشحالى دشمن است و هم چنین اگر مى خواهید من ناراحت نشوم، تا آنجا که مى توانید اشک نریزید و بدانید که محبت به من همان ادامه دادن راه من است. اگر من نتوانستم به کربلا بروم و شما توفیق آن را پیدا کردید، از شما مى خواهم کمى از خاک آنجا را بیاورید و بر مزارم بریزید، شاید این کار موجب شفاعت من در آن دنیا شود. بدانید آرزوى من شهادت بود و حالا که به آرزوى خود رسیدم، شما نباید از این واقعه ناراحت باشید. دیگر این که از شما مى خواهم هیچگاه از خط ولایت فقیه خارج نشوید؛ که همانا خط اسلام است وامام عزیزمان را -تا خون در رگ شماست- تنها نگذارید. از خانواده عزیزم مى خواهم از هیچ ارگانى توقع نداشته باشند؛ چرا که آن ها باید مُزدشان را از خدا بخواهند، نه از دنیا و به خواهران خود نیز سفارش مى کنم حجاب شان را حفظ کنند. وصیتم به امت حزب الله؛ از شما مى خواهم تا آنجا که مى توانید جبهه ها را خالى نگذارید؛ چه در زمان عملیات و چه غیر آن و کمک به جبهه ها را هیچ وقت فراموش نکنید. از این که نتوانستم آن طور که باید، دِین خود را نسبت به اسلام و انقلاب ادا کنم، از همه معذرت مى خواهم و شرمنده ام. از شما مى خواهم نگذارید خون شهدا به وسیله کافران پایمال شود. برادران پاسدارم! نگذارید جاى آن هایى که شهید مى شوند، خالى بماند و تا آنجایی که مى توانید جاى آن ها را پُر کنید و هر چقدر مى توانید حرمت پاسدارى را -آن طور که امام مى فرماید- حفظ کنید. از شغل مقدس پاسدارى فقط به نگهبانى در عملیات ها و یا کارهاى جزیی دیگر بسنده نکنید و به کارهایى بپردازید که در حال حاضر و آینده به درد اسلام بخورد. آیا تا به حال فکر کرده اید که جاى برادران شهید: حسن باقرى، مجید بقایى، جهان آرا و چراغى و نیز جاى حسین حداد، مسعود پرویز، على مردانى، على میوه چین و سعید قنبرى را -که در قزوین خودمان بودند- چه کسى مى خواهد بگیرد؟ تا آنجا که مى توانید کارى کنید که جاى این عزیزان خالى نماند و بدانید هر کارى که انجام مى دهید، همیشه زیر ذره بین است و خدا و خلق خدا، همیشه ناظر اعمال شما هستند. از خانواده ام مى خواهم اگر امکان داشت مرا کنار قبر شهید میوه چین یا شهید قنبرى دفن کنند. به فامیل ها و آشنایان بگویید برایم گریه نکنند و به جاى آن با انقلاب همراه شوند و همیشه در خط ولایت فقیه بمانند و بدانند که این راه، راه اسلام است. سه آرزو دارم: شهادت، بدن بدون غسل و بدن مُعطر. استاد مطهرى مى گوید: «کار شهید سوختن و روشن کردن است.» آرى! براى روشن شدن راه ایمان و اسلام، احتیاج به سوختن است و اسلام احتیاج به خون جوانان دارد.۱ (۱۴۲۰۵۷۴) على شالى ۹/۳/۶۲
شهید مهدی شالباف
زندگی نامه
هفتم بهمن ۱۳۴۱، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش علی، میوه و ترهبار فروش بود و مادرش اقدس نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. هفتم اسفند ماه سال ۱۳۶۲، با سمت فرمانده گردان امامرضا(ع) در جزیره مجنون عراق و در عملیات خیبر به شهادت رسید. پیکرش مدتها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۵ پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد. برادرش ابوالقاسم نیز به شهادت رسیده است.
وصیت نامه
بسم الله الرحمن الرحیم
((من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضى نحبه.منهم من ینتظر و ما
بدلوا تبدیلا))
از میان مومنان مردانى هستند که بر عهدى که با خداى خود بستند پایدار ماندند، پس
بعضى از آنها به پیمان خویش وفا کردند و به شهادت رسیدند و بعضى دیگر انتظار وفاى به
عهد یعنى شهادت را مىکشند و این قانونى است که تغییر ناپذیر است. این جانب مهدى
شالباف فرزند على داراى شماره شناسنامه ۱٫۸ صادره از قزوین هستم. پاسدار هستم و وصى
خود را پدر بزرگوارم قرار مىدهم. دیگر اینکه مىخواهم محل دفنم مزار پاک و مطهر شهدا در
کنار مرقد مطهر ((امام زاده حسین)) باشد.
اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله و اشهد ان علیا ولى الله
شهادت مىدهم که خدا یکى است(و الحق که اسلام کاملترین آیین از جانب خداوند است)
و محمد(ص) آخرین پیامبر از طرف خداوند متعال است و شهادت مىدهم به چهارده معصوم
پاک که آخرین آنها حضرت صاحب الزمان(عج) مىباشد که در میان ما زندگى مىکند در
حالى که از چشمها پنهان است و روزى ظهور خواهد کرد و به یارى خداوند به دست او تمام
جهان پر از عدل و داد خواهد شد.
درود به یگانه رهبر کبیر مسلمانان جهان، امام خمینى و سلام بر رزمندگان اسلام که با از
جان گذشتگى انقلاب را در اعماق دل و دین مستضعفان جهان جاى دادند و سلام بر تمامى
شهدا و معلولین و مجروحین جنگ تحمیلى که این عزیزان بهترین الگوى ایثار، شهامت و
شجاعت هستند و ما باید از آنها درس بیاموزیم.سخنى با امت حزب الله: همانگونه که تا به
حال پا به پاى انقلاب و امام امت قدم برداشتهاید، از این به بعد نیز مصممتر و استوارتر در راه
خدا و یارى رهبر قدم بردارید و از این رهبر بزرگ و شایسته و مبارز واقعى اسلام، حمایت کنید
و قدر امام این اسطوره تقوى و الگوى راستین اسلام را بدانید و تا نابودى آمریکا و اسرائیل و
ظهور حضرت مهدى(عج) او را یارى کنید که خدا شما را یارى خواهد کرد. پاسدار خون پاک
شهدا باشید و این مسئولیت بزرگ و سنگین را بدوش بکشید و اجر آن را از خداى متعال
بخواهید. عزیزان ! مرگ حق است پس بکوشید بهترین آن را انتخاب کنید تا شاید براى سفر
طولانى شما توشهاى باشد. ((انا لله و انا الیه راجعون)). از همگان طلب رضایت و بخشش دارم.
والسلام.
مهدى شالباف
شهید سیدناصر سیاهپوش
زندگی نامه
هیجدهم بهمن ۱۳۳۷، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش سید محمد و مادرش فاطمهبیگم نام داشت. دانشجوی دوره کارشناسی در رشته ریاضی و پاسدار بود. دهم اردیبهشت ۱۳۶۱، با سمت فرمانده گردان در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصیت نامه
((انا الیه و انا الیه راجعون)) – ((بسم رب الشهدا و الصدیقین.)) وصیت نامه شهید ناصر سیاه پوش، فرزند سید محمد، متولد ۱۳۳۷ قزوین، عضو سپاه پاسداران قزوین، وصى من آقاى باریک بین و پدر بزرگوارم مىباشند (اشهد ان لااله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله و اشهد ان امیر المومین علیا ولى الله ). آرى، شهادت مىدهم که خداى احد و واحد یکى است
و همتا نداشته و از همه موجودات بىنیاز است. شهادت مىدهم که محمد (ص) آخرین فرستاده خداست و کتابش، کتاب خدا، قرآن کریم است. شهادت مىدهم که على (ع) به همراه یازده فزرندش از اولیا خدا و جانشینان به حق پیامبرند. شهادت مىدهم که خداوند، رحمان عادل است و هیچگاه ظلمى بر هیچ مخلوقى روا نداشته و نخواهد داشت. شهادت مىدهم که حضرت مهدى (عج) مظهر عدالت حق تعالى و منجى عالم بشریت و در غیبت کبرى به سر مىبرد. روزى خواهد آمد و تا با آمدنش همه ناپاکیها را از بین ببرد و عدالت خداوندى را
حاکم گرداند. شهادت مىدهم که خمینى این مرد خدا و فرزند پاک فاطمه زهرا (س) که از سلاله پاک انبیاست، پرچمدار خط سرخ و خونین ولایت فقیه است و اوست که نائب برحق امام زمان بوده . اطاعتش را بر خود فرض مىدانم و مقلد اویم. برادر و خواهرم! من این چنینم من فرزند همه شما هستم من برادر کوچک شمایم و من مقلد روح خدایم و این اساس است که فرمان امامم را لبیک گفتم و عازم جبهه گشتم. اما سخنى با شما دارم من تنها با پدر و مادرم سخن نمىگویم چون خدا را به همه شما امت حزب اله وابسته مىدانم و بنابراین
روى سخنم با شماست: خواهر و برادرم! به یاد دارم تا قبل از انقلاب هرگاه از حسین (ع) و مظلومیت حسین (ع) و شهادتش مىگفتند و هرگاه عاشورا فرا مىرسید و در مجالس کشته
شدن امام حسین (ع) و یارانش و به اسارت رفتن عزیزانش مىخواندند من با خداى خود مىگفتم که ایکاش بودم و امام حسین (ع) را یارى مىکردم و این را با خداى خویش زمزمه کرده بودم، که اگر مىبودم در زمره طرفداران امام حسین (ع) قرار مىگرفتم و دین خدا را یارى مىکردم و مىدانم که تو هم این چنین بارها و بارها بر مظلومیت امام حسین (ع) و یارانش اشک ریختهاى و عاشوراهاى متمادى را عزادار بودى و تو بر این عقیده بودى که ایکاش مىبودم و امام حسین (ع) را یارى مىکردیم و بر این اساس خداى بر ما منت نهاد و
خواسته ما را اجابت کرد. او از فرزندان حسین (ع) براى ما رهبرى فرستاد تا با یارى او و رهبرش دینش را یارى نماییم. آرى خدا براى ما حسین را فرستاد او خمینى این مرد خدا را فرستاد تا دیگر بهانهاى نباشد و حال این نداى ((هل من ناصر ینصرنى)) حسین زمان است که فریاد مىکشد و بر همه یزیدیان زمان شوریده است; اوست که رهبریش ما را به سوى سعادت رهبرى مىنماید. و اوست که دوباره خاطره کربلا را زنده کرده است. و حال این من و تو هستیم که انتخاب گریم که باید حسینى بود و براى حاکمیت حق به شهادت رسید و یا
چونان حضرت زینب (س) و حضرت سجاد (ع) پیام رسان کربلا و خون شهدا باشیم. در غیر اینصورت یزیدى بوده و در خیل شیاطین گام برداشتن جهنمى است. آرى، دیگر حق و باطل مشخص است و سردمداران اسلام و کفر آشکار گردید و باید یک طرف بایستى و براى نابودى طرف دیگر تلاش کنى و این تو هستى که یا حق را و یا باطل را بپذیرى. دیگر سکوت جایز نیست و بىتفاوتى خیانتى بس بزرگ خواهد بود. پس به پا خیزید و بر همه مظاهر شرک و کفر چون رهبرت، خمینى، بخروش و بگو ((نه.)) اى برادر و خواهرم! من که عازم
جبهه نبرد حق علیه باطل مىباشم از خدا مىخواهم که یاریم نماید تا لیاقتش را هر چه بیشتر کسب نمایم و اگر سعادتى بود و شهادت نصیبم گردد. این را بدان که تنها از یک چیز ناراحتم گرچه با شهادت انسان به خدا مىرسد اما خواهر و برادرم هرگاه که خون یک مقلد روح اله و فرزندان حزب اله بر زمین مىریزد یکى از قلبهایى که به خمینى عشق مىورزد از تپیدن باز مىایستد و یکى از یاران امام کم مىشود و من نیز از این ناراحتم. و بزرگترین خواستهام از تو این است که هرگاه خونم بر زمین ریخت و قلبم از تپیدن باز ایستاد تو باید امام را
بیشتر دوست بدارى و جاى خالیم را پر کنى و آنقدر که من امام را دوست مىداشتم تو جبران نمایى. تا من مرگ را با خاطرى آسوده در بغل بگیرم و به استقبال او بشتابم. خواست دوم از تو اینست که در عمل پیرو امام و روحانیت در خط امام باش که انشااله هستى. آرى برادرم! و خواهرم در خط امام بودن عمل کردن به دستورات و فرامین امام امت پشتیبان روحانیت بودن حمایت عملى کردن از آنان است. و حمایت کردن از بزرگان چون حضرت آیت اله منتظرى و مشکینى بزرگ و چونان اینان است. برادرم و خواهرم ادامه دادن راه شهیدان چون
شهداى بزرگوار شهید مظلوم بهشتى عزیز و رجائى و باهنر مظلوم و شهداى دیگر چون دستغیب و مدنى و دیگران حمایت از همسنگران آنهاست. حمایت از هاشمى بزرگوار و خامنهاى عزیز از دولت برادر موسوى که ادامه راه شهدایى چون بهشتى و رجائى و باهنر است، و حمایت از جبههها پاسدار خون شهدا مىباشد. و بر توست که اگر مىخواهى راه شهدا را ادامه دهى و پیام رسان آنها باش حمایت از این همه نمایى. برادر و خواهرم! خصوصا تو برادر و خواهر دانش آموز و دانشجویم بدان که جامعه به سوى تکامل و الهى شدن در
حرکت است. و در پى بدست آوردن شعور است و روز بروز شعارها جایشان را به شعورها مىدهند آرى، باید خود را ساخت که فردا دیر است. و براى ساخته شدن باید به مکتب و مدافعان مکتب; یعنى، روحانیت و حوزه پیوست و در مقابل آنها زانوى ادب بر زمین زد و سالها تلمذ آنها را نمود. آرى، باید محتوى عقیدتى و سیاسى خود را غنا بخشیم که در خط امام بودن تنها شعار دادن نیست به تزکیه و عمل احتیاج دارد و اگر مىخواهى در خط امام بمانى، باید اخلاقت، ایمانت، عقیدهات و بینش سیاسى و مهمتر از همه تقوایت را چونان امام
و در خط امام بمانى. و از شما خواهشم این است که حتما و حتما مطالعه کنید و خصوصا آرا و افکار استاد شهید مرتضى مطهرى و علامه بزرگوار مرحوم طباطبایى را چراغ راه خود و سیاستشان را با امام همگام نمایید. و از یاران امام چون منتظرىها، مشکینىها و هاشمىها کمک بگیرید و از این نترسید که شما را وابسته بخوانند چون این وابستگیها خود افتخار بزرگیست و من افتخار مىکنم که یکى از معلمین سیاسیم پس از امام آقاى منتظرى و هاشمى بزرگوار باشد.
سخن دیگرم اینست که برادر و خواهر من! انگیزه از جبهه رفتن منطبق بر این حدیث است که مىفرماید: ((من طلبنى وجدنى و من وجدنى عرفنى و من عرفنى و من احبنى عشقنى و من عشقنى عشقنه و من عشقنه قتله و من قتله فعلى دینهو و من على دینه فان ذنبه )). آرى من براى طلب خدا به جبهه مىروم، مىروم تا او را بیابم و دوستش بدارم و عاشقش شوم تا شاید عشقم را بپذیرد و آنگاه که او پذیرفت من به سعادت ابدى دست یافتهام زیرا دیگر این خداست که عاشقم مىشود و خداست که عاشقش را مىکشد و خداست دیه آنکس را که کشته مىشود مىپردازد و خداست که خود دیه انسان مىشود. چه چیز عظیم تر و برتر از این مىتواند باشد. آرى، آنجاست که انسان به خدا نزدیکتر است و آنجاست که خدا را راحت تر مىتوان یافت و امام زمان (عج) آنجاست. و کیست که آرزوى آنجا را بتواند از سر بیرون کند. آرى، بنابراین این را بگویم که پس از شهادتم چشمایهم را باز بگذارید
تا دشمنان بدانند که تا دم مرگ از همه آنها بیزار بودهام و این نشانه خشم نسبت به آنهاست. برادرم و خواهرم! حزب الهیم! براى اینکه سعادتمند شوى باید پیرو ولایت فقیه باشى. و آنگاه که قلبا پذیرفتى و هیچگاه در ذهنت بگذشت که حتى در یک مورد بهتر از امام مىفهمى بنحوى که مانع اطاعت تو گردد آن لحظه لحظه پیروزى است. و بدان که اطاعت از امام، همراهى با نمایندهاش و یارانش مىباشد و بجاست که اینجا از مظلوم شهرمان و نماینده اماممان آقاى باریک بین نیز یادى نماییم. آرى، باید خود را با او هماهنگ کنیم و اطاعت از او،
اطاعت از امام است و باید گفت هر حرکتى بى امام، سکون است و هر فریادى بىامام، سکوت است و هر نورى بى امام، ظلمت و هر راه و هدفى بىامام، سراب مىباشند. باید پیرو بود تا به سعادت رسید در آخر من دست پدر و مادرم را مىبوسم که مرا اینگونه تربیت کردند و بسوى خدایم فرستادند. آرى، آن نمازهاى مادرم بود که مرا اینگونه ساخت و دعاهاى پدر و مادرم بود که مرا چنین عاقبتى خوش آمد. بنابراین از آنها مىخواهم گرچه شاید مشکل باشد ولى در مرگم اشک نریزید چون همیشه آرزو داشتم عاقبت به خیر شوم و چه عاقبتى خوشتر از اینکه انسان به سوى خدا برود و این را هم مىدانم که هیچ بارى سنگینتر از جنازه فرزند بر دوش پدر نیست و از پدرم مىخواهم تا این بار را تحمل کند و با دعاهاى خیرش مرا به سوى معبودم بفرستد. این آخرین سخنم باشد که اگر لیاقت آنرا پیدا کردم که بر دستهاى پاک شما مردم که امام، الهى شدنتان را نوید مىدهد تشییع شوم، مىخواهم، مرا شبانه به خاک بسپارید چون دوست دارم دشمن این را بداند که ما شب شکنیم و تاریکى براى ما مفهومى ندارد و بگذارید تا شب را هم از این جغدهاى شوم بگیریم تا امیدى براى زنده بودنشان نماند. و از شما مىخواهم که اگر حقى گردن من دارید اگر قابل بخشش است ببخشید وگرنه مىتوانید از خانوادهام مطالبه نمایید. از حضرت آیت اله باریک بین
مىخواهم علاوه بر پدرم وصى من نیز باشند. و این آخرین فریاد است که مىخواهم شماها هم همراه من فریاد برآید تا به یادگار بماند که ما از جان خود گذشتیم و با خون خود نوشتیم امام زنده باشد. و همه با هم دستها را به سوى آسمان دراز کنیم و ندا سر دهیم که خدایا خدایا! ترا بجان مهدى، تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار. والسلام. خداحافظ همگى شما مسلمانان باشد.
پیروز باد انقلاب اسلامى به رهبرى امام خمینى! نابود باد کفر جهانى به سرکردگى آمریکا و نوکر سرسپردهاش صدام!
سید ناصر سیاهپوش
شهید محمد حسین اکبری رضایی فرد
زندگی نامه
یکم تیر ۱۳۴۲، در شهرستان قزوین به دنیا آمد. پدرش اکبر و مادرش منصورخانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و فرمانده ی گردان امام رضا(ع) را بر عهده داشت که یازدهم اسفند ۱۳۶۵، در عملیات کربلای ۵ در شلمچه به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصیت نامه
بسم الله الرحمن الرحیم
اشهد ان لاالهالاالله – و اشهد ان محمد رسول الله – اشهد ان علیاِ ولى الله – اشهد ان
خمینى روح الله قال الله الحکیم فى کتاب الکریم.
اعوذبالله من الشیطان الرجیم
یا ایها الذین آمنوا من یوته منکم عن دینه فسوف یاتى الله بقوم یجیهم و یحب.نه ازله
على المومنین و اغرک على الکافرین یجاهدون فى سبیلالله و لا یخافون لومه لائم فضلالله
یوتیه من یشاً و الله واسع علیم.
اى کسانى که ایمان آوردید آگاه باشید که هر که از دین خود خارج گردد خداوند
قومى را که بسیار دوست مىدارد و آنها نیز خدا را دوست مىدارند و نسبت به موُمنان با
تواضع و نسبت به کافران باعزت و مقتدرند به نصرت اسلام برمىانگیزد که در راه خدا
جهاد مىکنند و در این راه دین از ملامت و نکوهش هیچکس باکى ندارند و این فضل
خداست که هر که را خواهد عطا کند. (مائده ۵۶)
اى مردم مواظب باشید که از دین خدا خارج نگردید و این قوم که خداوند فرموده
است شما باشید اى مردم صفات دین آیات را کسب نموده و بدانید که این انقلاب بدست
شما به ثمر رسیده اگر شما دست از امام و رهبرتان بردارید و تفرقه کنید این انقلاب ضربه
مىخورد. نه از امام عقب بمانید و نه جلو بروید. در برابر بمبارانها و محاصره اقتصادى
و مشکلاتى که دشمن براى به زانو درآوردن شما به وجود مىآورد مقاومت کرده و مشت
محکم به دهان یاوهگویان و دشمنان بزنید و به تمام جهان بفهمانید که ملت ما تا رسیدن به
کربلا و قدس از یارى دست برنخواهند داشت، از جنگ خسته نخواهد شد و از امام دست
برنخواهد داشت. در ضمن از همه آشنایان و فامیل و همسنگران و خصوصاِ خانوادهام
حلالیت طلبیده و التماس دعا دارم.
به امید زیارت کربلا
۱۳۶۵/۹/۲
شهید محمدرضا خامدا
زندگی نامه
بیست و سوم خرداد ۱۳۳۵، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش حاج محمدآقا، راننده بود و مادرش اشرفسادات نام داشت. تا پایان دوره کاردانی در رشته طراحی صنعتی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. پانزدهم اسفند ۱۳۶۴، با سمت فرمانده عملیات در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به سر و گردن، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصیت نامه
قرآن، دستور به مقابله با مهاجمین را داده است و تا زمانی که ظلم هست، مبارزات ما هم بوده است. برای استقرار نظام ارزشی اسلام بر جهان و اجرای احکام اسلامی و تحکیم صلح و صفا و امنیت و احیای اندیشه های اسلام فقاهتی باید با کفار که دشمنان این نظام هستند به مبارزه برخاست و در این مبارزه خداوند وعده لاتغیر داده است. مؤمنان کفرستیز در تجارت با خدا هستند و کسانی در این تجارت محبوب خدا هستند که بنیانی مرصوص داشته باشند و آنان که از مبارزه با کفار سرباز می زنند، منافقین هستند که قرآن آن ها را فاسق می نامد. دشمن، برادران ما را امروز در دو جبهه درگیر کرده است؛ جبهه داخلی و جبهه خارجی. در داخل یک روز منافقین و گروهک های الحادی و روز دیگر انجمن گران فروش و محتکر و ضد انقلاب شکمی و نق زنان هستند که باید حرکات آن ها را در نظر گرفت و هوشیارانه توطئه های داخلی را خنثی و نقش بر آب کرد و به خاطر کمبودهای ناشی از جنگ و حرکات ضد انقلاب، نباید مأیوس شد و باید صبر پیشه نمود. …و اما در جبهه خارج؛ ای برادران رزمنده و ای کسانی که حضرت امام بر آن ها افتخار می کند! باید بدانید که سنگینی دفاع از قوانین اسلام بر دوش شما است. ای بسیجیان و ای نمایندگان به حق امام و ای پاسداران پر قدرت سپاه اسلام! عاقبت جنگ در صحنه نبرد و به دست پر توان شما معلوم می شود. جبهه ها را پر کنید و مهلت به دشمن ندهید و استقامت نمایید و بدانید که پیروزی از آن ماست. امام فرمودند: آن هایی که شهادت را سعادت می دانند، پیروزند و آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند؛ زیرا که روحیات شیعه و ماهیت انقلاب ما را درک نکرده است. …و بدانید که اسباب پیروزی، رعایت چند مورد است: توکل به خدا و اطاعت بی چون و چرا از فرماندهی و در چارچوب شرع مقدس، خودسازی روحی و جسمی و تداوم آموزش اعتقادی و نظامی و داخل نکردن موانع سیاسی در جنگ، توسل به چهارده معصوم و دعای ندبه و فرج و نیایش های شبانه که مسبب امدادهای غیبی هستند و با هدف پیروزی اسلام و برای خدا و آرزوی شهادت فی سبیل الله و جنگیدن. …و اما آفات پیروزی: غافل شدن از خدا و مغرور شدن و مستی و کاهلی است. …و ای برادران عزیز پاسدار، ای رزمندگان پُر توان ولایت فقیه! بکوشید تا سپاه در خط امام باقی بماند که جاودانگی سپاه اسلام در دینی ماندن آن است. …و شما که در جبهه ها امور برادران بسیجی را برعهده دارید، بدانید بی توجهی و کم توجهی به برادران بسیج، پایمال کردن خون شهیدان اسلام است. ای همسنگران! بکوشید تا از این ذخایر الهی و جگرگوشه های امام عزیز به خوبی میزبانی کنید. این ایثارگران سرمایه های اسلام هستند و در پذیرش آن ها جهت سپاه سعه صدر داشته باشید و بر عکس آنهایی را که عمری در رفاه و بی خیالی گذرانده اند و از طبقه سرمایه داران و یا وابسته های گروهکی هستند، برای عدم پذیرش شان، سخت مقاومت کنید. حضور شما در جبهه لازم و ضروری است و شما ای دانش پژوهان و ای مخلصین! ما برای استقلال می جنگیم؛ حوزه ها را در جهت کسب علم الهی و توان خودکفایی، پر کرده و از ورود ناصالحان نفوذی جلوگیری نمایید و باید بکوشید تا اسلام از آسیب مصون بماند. مبارزه عصر حاضر یک ضرورت است. التقاط آفتی است برای آلوده کردن نوجوانان ما و دشمن می کوشد ما را از فقه و تفکرات اسلامی دور سازد و این راه را بهترین طریق برای نابودی مسلمین می داند و به همین سبب است که متفکرانی چون استاد شهید مطهری را با گلوله نابکاران به خون نشاند. آری فرهنگ اسلام فقاهتی، غنی است و احتیاج به فرضیه های ما ندارد. اسلام برای حکومت کردن همه چیز را داراست. باید بکوشید تا التقاط دست ساز استکبار نتواند فرزندان نابکاری چون منافقین را رشد دهد. …و اما شما ای فریب خوردگان و ای افتادگان در دام دشمنان اسلام! بدانید که در اشتباهید و اگر لحظه ای منصفانه فکر کنید خواهید دید که چگونه اسلام و استقلال را از شما گرفته اند. حال به خود آیید و اگر دستتان آلوده به خون مردم مظلوم نشده است، به آغوش اسلام باز گردید. اسلام همیشه مهربان بوده و دامانش برای توابین باز است و خداوند توبه پذیر است و مهربان. ملت شهیدپرور! در بذل و بخشش برای جبهه کوتاهی نکرده و در شهادت فرزندانتان صبور بوده و امام عزیز را گوش به فرمان باشید و آن عزیز را فراموش نکنید و در صحنه ها حاضر و نماز جمعه را رونق داده و خود را برای یک مبارزه دراز مدت و شکست ناپذیر، مهیا کنید. …و ای جهانیان زیر بار حکومت ها رفته! مبارزه را آغاز کنید. تا کی غفلت و تا کی زیر بار تجاوز و غضب و کشتارها؟ بیدار شوید! اسلام یار و یاور شماست و از خداوند بهراسید و از غیر خدا نهراسید. …و اما ای امام عزیز، ای قلب تپنده امت اسلام و ای روح بزرگ اسلام و ای رهبر مستضعفان جهان و ای همه عزت و شرف مسلمین و ای… زبانم یارای سخن گفتن با شما را ندارد. پدر و مادر مهربانم! که سال های پر رنج را در تربیتم متحمل شدید و چه معلمانه اسلام را به من آموختید. اجرتان با خداوند تبارک و تعالی. آرزویم این بود که دست تان را گرفته و به کربلای حسین(ع)ببرم و در حرم شش گوشه اش از شما حلالیت بطلبم که در گشایش راهش، به فیض رضا و رحمت خداوند نایل شده و در صحن و سرای امام به انتظار دیدارتان می نشینم. دعای شما در درگاه خداوند در درجات استجابت است؛ پس برای من از ستار العیوب که عمری را در غفلت سپری کردم، طلب مغفرت و بخشش نمایید و از کسانی که به نحوی با من در معاشرت بودند حلالیت می طلبم. اگر پیکرم نیامد نگران نباشید؛ زیرا روحم در کنار شماست و قسمتم هر چه هست به همان راضیم که رضای خدا در همان است. محمد رضا خامدا
شهید رضا حسن پور
من رضا حسنپور، در سال ۱۳۳۹ در تهران به دنیا آمدم. در دوران کودکی را در تهران پشتسر گذاشتم. پدر و مادرم انسانهایی مذهبی، معتقد، اما محروم از تمتعات زندگی بودند. هفت سالم بود که همراه پدر و مادرم از تهران به قزوین آمدیم. در قزوین دوره ابتدایی را شروع کردم. دوره ابتدایی را با نمرههای خوب قبول شدم. فشار بار زندگی بر دوش پدر و مادرم سنگینی میکرد. حس کردم ادامه تحصیل برایم مشکل خواهد بود. از این رو مجبور به ترک تحصیل شدم و نتوانستم به تحصیل ادامه بدهم.
رضا که فردی محرومیت کشیده و رنج دیده بود، با شروع نخستین جرقههای انقلاب، خود را به جریان زلال انقلاب میسپارد. او تمام امیدها و آرزوهایش را در انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (قدس سره) مجسم میدارد و از این رو، دل در گرو رهبر میسپارد و با شور امید در تمام صحنههای انقلاب حضور مشتاقانه و فعال مییابد. رضا در تمام راهپیماییهای شهر “قزوین” به طور جدی شرکت میجوید. وی در سال ۱۳۵۶ با دختری پارسا و با ایمان ازدواج و از آن پس، همراهی دلسوز و یاری باوفا برای ادامه زندگی و فعالیتهایش میجوید. رضا در روزهای پیروزی انقلاب، همراه دوستان خود در شهر قزوین فعالانه حضور مییابد و با ایثارگری فراوان در صحنههای مختلف وارد میشود.
رضا، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در تهران با کمیته انقلاب اسلامی همکاری میکند و در مبارزه با عوامل ضد انقلاب به فعالیت میپردازد. پس از چند ماه فعالیت در تهران، دوباره به شهر قزوین باز میگردد. سال ۱۳۵۸ به دنبال تحرکات گروهکهای ضد انقلاب در استان کردستان، همراه یک گروه، راهی این استان میشود و با شهامت و شجاعت در سرکوبی ضد انقلاب شرکت میجوید. وی در پاکسازی شهر “تکاب” از لوث ضد انقلاب، شجاعانه میجنگد. روزها به مبارزه و مقابله با ضد انقلاب مشغول میشود و شبها هم برای حفظ امنیت شهر، به گشتزنی در سطح شهر میپردازد.
رضا، در اواخر سال ۱۳۵۸ به عضویت رسمی “سپاه پاسداران انقلاب اسلامی” شهر قزوین در میآید و خود را وقف حفاظت از دستاوردهای انقلاب اسلامی میکند. او در سال ۱۳۵۹ طی ماموریتی، به عنوان فرمانده یک گروه، به “قصر شیرین” اعزام میگردد و در آنجا به مقابله با منافقین و نیروهای عراق مشغول میشود.
رضا، مدتی نیز در قزوین، به دنبال قیام مسلحانه منافقین، به مقابله با این گروهک تروریستی اقدام و در جنگ شهری و جنگ و گریز در شهر قزوین، تعدادی از آنان را دستگیر میکند. یکی از دوستانش میگوید: “با رضا در واحد عملیات سپاه قزوین بودیم. یک روز خبر دادند که توی شهر شخصی به اسم “حصاری” را منافقین ترور کردهاند. رضا سریع خودش را با موتور به محل حادثه میرساند و با شهامت تمام، یکی از منافقین را دستگیر میکند.
حسنپور که پیش از شروع جنگ تحمیلی، در منطقه غرب، در حال مبارزه با ضد انقلاب بود، با شروع جنگ بلافاصله خود را به پیشتازان مبارزه با دشمن میرساند. وی مدتی در “گیلانغرب” و “سرپلذهاب” میجنگد و به عنوان مسئول گروه، رشادتهای فراوانی از خود نشان میدهد. پس از آن، مدت شش ماه از اوایل سال ۱۳۶۰ به سرپرستی یک گروه چهل نفره، از قزوین به منطقه “میمک” اعزام میشود. در طول این مدت، با توان بالای رزمی، در آزادسازی ارتفاعات میمک شرکت میجوید. با شهامت تمام در شناسایی منطقه، تا عمق دشمن نفوذ میکند. یک بار نیز همراه سه نفر از همرزمان خود، به تعقیب نیروهای عراقی میرود و یک تانک سالم را از آنان به غنیمت میگیرند.
حسنپور، پس از مدتی، برای گذراندن یک دوره آموزش تخصص به تهران میآید. پس از فرا گرفتن آموزش، به جبهههای جنوب اعزام میشود. وی در عملیات “فتحالمبین” به عنوان “فرمانده گردان” در عملیات شرکت میکند و با مدیریت و نظم خاصی، به هدایت نیروها میپردازد. در این عملیات، از ناحیه سر و پهلو مجروح میشود و با همان حالت، به اسارت نیروهای عراقی در میآید. اما پس از کامل شدن حلقه محاصره دشمن، نیروهای عراقی به اسارت رزمندگان در میآیند و رضا هم از چنگ آنان آزاد میشود. ایشان برای معالجه به بیمارستان منتقل میشود، اما یک هفته بیشتر در پشت جبهه نمیماند و هنوز کاملا سلامتیاش را باز نیافته، به جبهه باز میگردد. او با مسئولیت فرمانده گردان در عملیات “رمضان” حضور مییابد و حماسه میآفریند.
حسنپور، در عملیات “بیتالمقدس” نیز به عنوان فرمانده گردان وارد عمل شده، با رشادت و توانمندی تمام، نیروهای گردان را هدایت و فرماندهی مینماید. وی به سال ۱۳۶۱ به عنوان فرمانده “تیپ الهادی” منسوب و با همین مسئولیت در عملیات “والفجر مقدماتی” شرکت میجوید. در این عملیات، هنگام فرماندهی نیروها مجروح میشود، ولی دست از هدایت نیروها نمیکشد و همچنان با تن مجروح، فرماندهی میکند. او اوج رشادت و توانمندی و مدیریت نظامیخود را در این عملیات به نمایش میگذارد. از این رو، از سوی فرمانده “لشکر ۱۷” به عنوان قایم مقام لشکر بر گزیده میشود. حسنپور، به عنوان جانشین و قائم مقام لشکر در چندین عملیات، از جمله عملیات “والفجر ۳ و ۴” شرکت میجوید و پیشاپیش نیروها با بکار بستن ابتکار و نظم، به فرماندهی میپردازد. حسنپور در عملیات خیبر، وارد عمل شده و هنگام هدایت نیروهای لشکر، مجروح میگردد. پس از یک هفته بستری شدن در بیمارستان، به سرعت خودش را به ادامه عملیات میرساند. او میدانست که باید در این عملیات، مزد خود را دریافت دارد که سرانجام هم میگیرد و با دست پر پرواز میکند.
شهید حسنپور اسوه مجسم تقوا، شهامت و نظم بود. یکی از همرزمانش میگوید: “آن چه که شهید حسنپور را از یک رزمنده ساده، در مدت کوتاه، به فرماندهی تیپ و بعد قائم مقامی لشگر رساند، آموزش نظامی او نبود، بلکه شجاعت، نظم و مدیریتش بود که زمینه رشد را در مراحل رزم به او داد”. شهید حسنپور فردی بااخلاص و باتقوا بود. هرآنچه میدانست با شهامت به کار میبست. او اهل عمل بود نه حرف. از جمله موفقیتهایش همین عمل او بود. در حفظ بیتالمال، دقت و وسواس فراوان به خرج میداد. اهل شوخی هم بود. به موقع با شوخیهای نمکین، روحیه نیروهایش را بالا میبرد، به بسیجیان عشق میورزید و با علاقه تمام به آنان محبت و احترام میکرد. بسیجیان هم او را دوست داشتند و به دستورهای او عمل میکردند. او فردی لایق، مومن، پیرو ولایت فقیه و از محبان مخلص اهل بیت (ع) بود. شهید حسنپور، پس از عمری مجاهدت و مبارزه در راه اعتلای کلمه حق، سرانجام در عملیات “خیبر”، به عنوان قائم مقام لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب وارد عمل شد و روز ۱۴ اسفند ماه ۱۳۶۲ در “جزیره مجنون” بر اثر اصابت تیر به سرش، به شهادت رسید و به آرزوی دیرین خود نایل شد.
شهید حسین حدادی
زندگی نامه
هفتم خرداد ۱۳۳۹، در روستای معلم کلایه از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش رضا، کارگر بود و مادرش مریمبانو نام داشت. تا سوم متوسطه در رشته انسانی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیستم اردیبهشت ۱۳۶۱، با سمت فرمانده گردان امام محمدباقر در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به کتف، صورت و سینه، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصیت نامه
پیام من به ملت ایران این است که: با گروه های منافق بجنگید و نابودشان کنید و نگذارید عزیزان و یاران امام را از بین ببرند و راه شهیدان را ادامه دهید. پیام من به دولت و شخصیت های مملکتی این است که: مملکت را از هر گزندی حفاظت کنید تا ریشه ی آمریکا را بِکَنید. پیام من به سپاه و برادران سپاه: شما موظف هستید که در داخل و در مرز و کشورهای مسلمان، علیه کفر بجنگید. پیام من به جوانان ایران: امام را تنها نگذارید و گول گروهک ها را نخورید و روحانیت را تنها نگذارید. گوش به فرمان امام دهید. تمام ملت باید گوش به فرمان امام دهند که نایب امام زمان است. پس امام زمان (عج) را فراموش نکنید که در جبهه ها به فرزندان شما سر می زند. امیدوارم تمام گناهانی را که کرده ام، خدا ببخشد و مرا جزو یاران امام زمان (عج) قرار دهد تا لیاقت داشته باشم در رکاب او بجنگم.۱ (۱۲۲۰۰۲۸) فرزند شما؛ حسین حدادی
شهید سیدعلی اکبر حاج سیدجوادی
وصیت نامه
بسما… الرحمن الرحیم
یا ایها الذین آمنوا قاتلوا الدین یلونکم من الکفار ولیجد وافیکم غلطک و اعلموا ان الله مع المتقین
اى اهل ایمان با کافران از هر که با شما نزدیکتر است، شروع به جهاد کنید و باید کفار در شما درشتى و نیرومندى و پایدارى حق کنند، و بدانید که خدا
همیشه یار پرهیزکاران است. توبه – ۱۲۳
پیوسته دلم دم از رضاى تو زندجان در تن من نفس براى تو زند
گر بر سر خاک من گیاهى روید از هر ورقش بوى وفاى تو زند
ما زنده بر آنیم که آرام نگیریم موجیم که آرامش ما در عدم ماست
رفیقان مىروند نوبت به نوبت خوش آن روزى که نوبت بر من آید
این جانب، سید على اکبر حاج سید جوادى، فرزند سید حسن حاج سید جوادى، پاسدار اعزامى از سپاه پاسداران انقلاب اسلامى قزوین وصیت خود را
با ((اشهدان لاالهالاالله و اشهدان محمدا رسول الله و اشهدان علیا ولى الله )). و با سلام و درود بىپایان به رهبر کبیر انقلاب اسلامى و امید و نور چشم
مستضعفان جهان و بنیانگذار جمهورى اسلامى ایران، امام خمینى، و با سلام به امید امت و امام، حضرت آیتا.. منتظرى و تمام یاران در خط امام چون
حجتالاسلام خامنهاى، رئیس جمهور عزیز و رفسنجانى و کلیه آنها. و با درود به روان پاک شهدا از صدر اسلام تا به حال مخصوص، شهداى جبهههاى حق
علیه باطل از کربلاى غرب تا کربلاى جنوب کشور اسلامیمان وصیت خود را شروع مىکنم:
من بر اساس رسالت و مسئولیتى که حس مینمودم و این مسئولیت را خون شهدا و اسلام بر گردن من نهاده بود، در راه الله و براى پاسدارى از انقلاب
کبیر اسلامى که خون بهاى هزاران کشته و مجروح است، به این جبهه آمدم واقعا، جبهه زیباست، انسان در آن نور و معنویت را مىبیند. بچهها که حالاتشان
بسیار معنوى و روحانى است، چهره، نگاه، رفتار و کردار آنان گویاى این حرفهاست. این برادران در جبهه عشق عجیبى به امام زمان (عج) دارند، آنان مىدانند
که فرمانده، اوست، و ضمن دعا تعجیل ظهورش را از خداوند طلب مىنمایند، و سلامتى و طول عمر براى نایب برحقش، حضرت امام خمینى. اینجاست
که باید اذعان داشت این جنگ صرف نظر خسارات مادیش، نعمت بزرگى هم بوده که اینگونه تحول در جامعه ایجاد کرده است. خوشحالم که جانم را نثار
اسلام و مکتبى مىکنم که مکتب محمد (ص) و على (ع) است.
شهید محمد جعفرخانی بیشه
زندگی نامه
دوازدهم مهر ماه سال ۱۳۴۴ در ولازجرد بویین زهرا به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش ربابه محرمی ولازجردی نام داشت. تحصیلاتش را تا پایان مقطع متوسطه ادامه داد. در تاریخ سوم بهمن ماه سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و دارای ۲ فرزند پسر و یک دختر بود. پاسدار سپاه بود و توسط سپاه صابرین تهران به عنوان فرمانده گردان در عملیات پدافند منطقه شیخ محمد حضور یافت. سیزدهم شهریور ماه سال ۱۳۹۰ و در حین درگیری با گروهک ضد انقلاب پژاک بر اثر اصابت ترکش و خمپاره و گلوله ی مستقیم و جراحات وارده شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهرک مدرس از توابع بویین زهرا واقع است.
وصیت نامه
راه شهداء ما راه حقیقت و تنها راه سعادت و عاقبت به خیر شدن است. ان شاء الله، ان شاءالله شهادت نصیبمان شود، به حق حضرت زهرا(س). به همه دوستان و اعضای خانواده ام وصیت میکنم که پشتیبان ولایت فقیه باشید و در همه حال با ولایت باشید(بدانید که) امروز مشعل روشنی بخش، ولایت است.