شهید سیدعلی اکبر حاج سیدجوادی

وصیت نامه
بسم‌ا… الرحمن الرحیم
یا ایها الذین آمنوا قاتلوا الدین یلونکم من الکفار ولیجد وافیکم غلطک و اعلموا ان الله مع المتقین
اى اهل ایمان با کافران از هر که با شما نزدیکتر است، شروع به جهاد کنید و باید کفار در شما درشتى و نیرومندى و پایدارى حق کنند، و بدانید که خدا
همیشه یار پرهیزکاران است. توبه – ۱۲۳
پیوسته دلم دم از رضاى تو زندجان در تن من نفس براى تو زند
گر بر سر خاک من گیاهى روید از هر ورقش بوى وفاى تو زند
ما زنده بر آنیم که آرام نگیریم موجیم که آرامش ما در عدم ماست
رفیقان مى‌روند نوبت به نوبت خوش آن روزى که نوبت بر من آید
این جانب، سید على اکبر حاج سید جوادى، فرزند سید حسن حاج سید جوادى، پاسدار اعزامى از سپاه پاسداران انقلاب اسلامى قزوین وصیت خود را
با ((اشهدان لااله‌الاالله و اشهدان محمدا رسول الله و اشهدان علیا ولى الله )). و با سلام و درود بى‌پایان به رهبر کبیر انقلاب اسلامى و امید و نور چشم
مستضعفان جهان و بنیانگذار جمهورى اسلامى ایران، امام خمینى، و با سلام به امید امت و امام، حضرت آیت‌ا.. منتظرى و تمام یاران در خط امام چون
حجت‌الاسلام خامنه‌اى، رئیس جمهور عزیز و رفسنجانى و کلیه آنها. و با درود به روان پاک شهدا از صدر اسلام تا به حال مخصوص، شهداى جبهه‌هاى حق
علیه باطل از کربلاى غرب تا کربلاى جنوب کشور اسلامیمان وصیت خود را شروع مى‌کنم:
من بر اساس رسالت و مسئولیتى که حس مینمودم و این مسئولیت را خون شهدا و اسلام بر گردن من نهاده بود، در راه الله و براى پاسدارى از انقلاب
کبیر اسلامى که خون بهاى هزاران کشته و مجروح است، به این جبهه آمدم واقعا، جبهه زیباست، انسان در آن نور و معنویت را مى‌بیند. بچه‌ها که حالاتشان
بسیار معنوى و روحانى است، چهره، نگاه، رفتار و کردار آنان گویاى این حرفهاست. این برادران در جبهه عشق عجیبى به امام زمان (عج) دارند، آنان مى‌دانند
که فرمانده، اوست، و ضمن دعا تعجیل ظهورش را از خداوند طلب مى‌نمایند، و سلامتى و طول عمر براى نایب برحقش، حضرت امام خمینى. اینجاست
که باید اذعان داشت این جنگ صرف نظر خسارات مادیش، نعمت بزرگى هم بوده که اینگونه تحول در جامعه ایجاد کرده است. خوشحالم که جانم را نثار
اسلام و مکتبى مى‌کنم که مکتب محمد (ص) و على (ع) است.

شهید محمد جعفرخانی بیشه

زندگی نامه

دوازدهم مهر ماه سال ۱۳۴۴ در ولازجرد بویین زهرا به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش ربابه محرمی ولازجردی نام داشت. تحصیلاتش را تا پایان مقطع متوسطه ادامه داد. در تاریخ سوم بهمن ماه سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و دارای ۲ فرزند پسر و یک دختر بود. پاسدار سپاه بود و توسط سپاه صابرین تهران به عنوان فرمانده گردان در عملیات پدافند منطقه شیخ محمد حضور یافت. سیزدهم شهریور ماه سال ۱۳۹۰ و در حین درگیری با گروهک ضد انقلاب پژاک بر اثر اصابت ترکش و خمپاره و گلوله ی مستقیم و جراحات وارده شهید شد. مزار او در گلزار شهدای شهرک مدرس از توابع بویین زهرا واقع است.

وصیت نامه

راه شهداء ما راه حقیقت و تنها راه سعادت و عاقبت به خیر شدن است. ان شاء الله، ان شاءالله شهادت نصیبمان شود، به حق حضرت زهرا(س). به همه دوستان و اعضای خانواده ام وصیت میکنم که پشتیبان ولایت فقیه باشید و در همه حال با ولایت باشید(بدانید که) امروز مشعل روشنی بخش، ولایت است.

شهید مسعود پرویز

زندگی نامه

هشتم دی ۱۳۳۱، در شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش محمدباقر، در کارخانه کار می‌کرد و مادرش رقیه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم تیر ۱۳۶۱، با سمت فرمانده گردان از لشکر ۲۵ قدس در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به قلب، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش محمدمحسن نیز به شهادت رسیده است.

وصیت نامه

آرزوی زیارت امام زمان(عج) را داشتم؛ امام غایب! آقایی که دنیا به نور جمالش روشن می شود و با ظهورش کفر از روی زمین برداشته می شود. قبل از هر چیز از استاد عزیز و گرامی ام، عموی بزرگوارم، آقای محمد علی خلجْ تشکر می کنم و امیدوارم بابت زحمت هایش مرا حلال کند؛ استادی که عشق و شهادت را به من آموخت و مرگ را برایم خیلی آسان کرد. چه خوش است مرگی که در راه اسلام و در جهاد بین کفر و اسلام باشد. سرگذشت و جنگ های رسول الله(ص) و علی(ع) را شنیده ام و هم چنین شبی را که سید الشهدا با ۷۲ تن از یارانش اتمام حجت می کردند، به یاد دارم؛ چنان که آرزو داشتم ای کاش چنین صحنه ای هم برای من پیش بیاید. ای کاش من هم در جمع یاران امام حسین(ع) بودم؛ اما حالا هم از این که در این نبرد شرکت دارم، خوشحالم، ولو این که یاران سید الشهدا(ع) با ما -از زمین تا آسمان- فرق دارند؛ زیرا آن ها هم جهاد اکبر و هم جهاد اصغر داشتند. مسعود پرویز؛ ۱۳۵۹/۱۰/۱۸

همسر عزیزمْ فکر می کرد آنچه از خدا درخواست کرده، من بودم؛ ولی لایق او نبودم. او خیلی با تقوا، با ایمان و معتقد به انقلاب و مبارزه در رژیم گذشته بود. امیدوارم مرا عفو کند که من آن طور که باید برای او و برای انقلابْ نبودم. از پدر و مادرم تقاضا دارم زهرا را -همانند دخترشان- پذیرا باشند. به همسرم به خاطر روحیه ی پاک و با ایمانش، تبریک می گویم که با وجود این که می دانست موقعیت پاسداری به چه صورت است، اما با جان و دل مرا پذیرا شد. از مال دنیا چیزی ندارم، آنچه هست متعلق به همسرم می باشد. (۱۱۴۴۸۰۰)

مسعود پرویز ۱۳۶۱/۳/۲۷

شهید رجبعلی بهتوئی

زندگی نامه

سوم آبان ۱۳۴۲، در روستای شریف‌آباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش محمدعلی (فوت۱۳۵۱) و مادرش صفیه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به‌عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و یکم اسفند ۱۳۶۲، با سمت معاون فرمانده گردان در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۶پس از تفحص در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.

وصیت نامه

ای قلم! تو گواه باش و ای کوه های سر به فلک کشیده ی غرب! و ای ریگ های گرم سنگرها! شما هم شاهد باشید که من با گذشت بیش از ۱۳۰۰ سال از انقلاب سرخ حسین(ع) -که در دشت کربلا ندا داد: «هل من ناصرٍ ینصرنی؟»؛ آیا کسی هست مرا یاری کند؟- آمدم تا دین حسین(ع) را -که اکنون توسط امام امت، خمینی کبیر و حسین زمان، رهبری می شود- یاری نمایم و جهت به اهتزاز در آوردن پرچم «لا اله الا الله» بر تمام جهان، این مسیر و این راه را انتخاب کردم و از شما هموطنان در پشت جبهه، انتظار دارم که بعد از من، تفنگم را بر دوش گرفته، لباس رزمم را به تن کرده، سنگرم را خالی نگذارید. آری! حسین(ع) به ما درس آزادگی آموخت و ما هم وظیفه داریم که این درس آموخته از حسین(ع) را به تمام مستضعفان جهان بیاموزیم و به آنها راه آزادگی، شهامت و شهادت را یاد دهیم. ای عزیزان! شما و ما رسالت بسیار سنگینی بر دوش داریم که اگر کوچکترین سستی به خود راه دهیم، دشمن مجالی به ما نمی دهد. برادران! همه ی ما در برابر خداوند و خون شهیدان مسؤول هستیم. مبادا -خدای ناکرده- بدون توجه به مسؤولیت، به خون شهیدان و این انقلاب عظیم خیانت نماییم؛ و الله! اگر چنین باشد، نمی توانید فردای قیامت جوابگو باشید. قرآن می فرماید: «یا ایها الذین امنوا لاتخونوا الله و الرسول و تخونوا اماناتکم و انتم تعلمون» (انفال/۲۷)؛ ای کسانی که ایمان آوردید، در کارهای دین به خدا و رسول و در دنیا به یکدیگر و اماناتی که در دست شماست، خیانت نکنید. مبادا به این امانت و این نعمت بزرگ -که خدا منت نهاد و به شما داد- خیانت کنید. قدر این انقلاب را بدانید و امام عزیزمان را تنها نگذارید؛ امام عزیزی که در جماران نشسته و پشت شرق و غرب را به لرزه درآورده است. مبادا خدای ناکرده با کم کاری و غیره، قلب امام را به درد آورید، که در نتیجه قلب امام زمان (عج) را به درد آورده اید. برادران عزیز! ما باید با وحدت و یکپارچگی به امام امت و به مسؤولین کشور، اعلام کنیم که اگر این جنگ صد سال هم طول بکشد، با حضور داشتن در صحنه های نبرد و در پشت جبهه با بیشتر تولیدکردن در کارخانه ها و با بیشتر کشت کردن در مزرعه و حضورداشتن در پایگاه های مقاومت و انجمن های اسلامی و با بیشتر درس خواندن و در راهپیمایی ها با شعارهای کوبنده و در صفوف نمازجمعه با گفتن تکبیر و «مرگ بر آمریکا»، همیشه در صحنه خواهیم بود.۱ (۱۱۲۶۲۸۸) ۱۰/۰۷/۱۳۶۲

شهید محسن بلندیان

در آذرماه سال ۱۳۳۸ در شهر خون و قیام ؛ قم ، در خانواده ای مذهبی ، متدین و مومن ، کودکی پا به عرصه هستی گذاشت که نام او را محسن گذاشتند و این تقدیر الهی بود که این کودک تا انتهای نیکی و احسان ، ره صدساله را یک شبه ، طی نماید .
از کودکی سر نترس و قلبی شجاع داشت . بیش از چهار سال نداشت ، که قیام خونین ۱۵خرداد روی داد و شاید محسن یکی از سربازان آن امام بزرگوار بود که فرمودند : “سربازان من در گهواره هستند.”
کمک به همنوعان و محرومین ، از کودکی در وجود او نهفته بود . او کم کم در کنار خانواده متدین و انقلابی خویش ، در شهر “علم و تقوی و جهاد” با مسجد ، روحانیت و قرآن رشد نمود .
در دوران دبیرستان با جریانهای مذهبی و انقلابی آشنا شد .از همان اوایل دوران نوجوانی ، عشق و علاقه عجیبی به امام و مراد خویش داشت ، به گونه ای که عکس حضرت امام (ره) را در منزل پنهان کرده بود و یکبار آن عکس را در دبیرستان نصب نمود .
تکثیر و توزیع پیام ها و اعلامیه های حضرت امام (ره) ، زدن کلیشه عکس ایشان به روی دیوارها و توزیع رساله حضرت امام (ره) و شرکت در تظاهرات ضد رژیم ستمشاهی،آغاز راه جهاد او بود.
در سال ۱۳۵۵ در راه کمک به برادرش برای تشکیل نمایشگاه بزرگی از کتب مذهبی و انقلابی ، برای اولین بار طعم زندان در رژیم ستمشاهی و دستگیری توسط ساواک را چشید.
در روزهای پیروزی انقلاب اسلامی ،او دیگر یک انقلابی به تمام معنی و در صحنه بود .
در تیرماه سال ۱۳۵۸ با مساعدت برادر بزرگوارش ، رسما جهاد سازندگی قزوین را تشکیل دادند و بعد از شروع تجاوز دشمن بعثی ، در سال ۵۹ جزو یکی از اولین جهادهایی بودند که برای پشتیبانی از رزمندگان اسلام ، در منطقه ایلام و ارتفاعات کله قندی مستقر شدند .
به علت بروز خصوصیات ویژه مدیریتی و اخلاق حسنه ، مسئو لیت امور بهداری جهاد به ایشان واگذار شد و در این راه ، با برنامه ریزی های دراز مدت و کوتاه مدت ، خدمات شایسته ای را در امر بهداشت و درمان در منطقه و خصوصا در خدمت به محرومین و مستضعفین ، از خود نشان داد.
در سال ۱۳۶۰ با یکی از خواهران شاغل در بهداری ازدواج نمود و تنها یک هفته پس از ازدواج ، هر دو به جبهه اعزام می شوند . شهید بلندیان ، زمانی که احساس کرد به عنوان یک تکلیف ، باید بطور مستقیم در جنگ و دفاع مقدس حضور پیدا کند ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، را برگزید و در تاریخ ۷/ ۳/ ۱۳۶۰ رسما به عضویت سپاه ، در آمد.
او با حفظ سمت ، مسئول بهداری سپاه قزوین شد و در راه اندازی درمانگاه های مختلف شهر نقش حیاتی و اساسی داشت . او مدیری توانا ومدبر در محل کار و همسری شایسته و پدری مهربان در منزل بود . در بسیج اکیپ های پزشکی ، به مناطق عملیاتی و تامین کادر پزشکی نقش ویژه ای داشت و خود جزو اولین نفراتی بود که در هنگام عملیات های رزمندگان اسلام ، حاضر می شد .
شهید محسن بلندیان ، بعد از عملیات خیبر و شهادت شهید علوی ، مسئولیت بهداری لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) را پذیرفتند .
شهید محسن بلندیان ، به ائمه اطهار سلام الله علیهم ارادتی خاص داشت . توسل به حضرت مهدی (عج) به هنگام بروز مشکلات و گرفتاری رمز موفقیت وی بود . همیشه دوست داشت در جوار حرم حضرت رضا (علیه‌السلام) باشد و تاکید داشت ، جنازه اش در قم در جوار حضرت معصومه (سلام الله علیها) باشد .
شهید بلندیان همواره توصیه می کرد ، حامی انقلاب و اسلام باشید ، امام را تنها نگذارید ، درخت اسلام خون می طلبد ، پس آماده باشید برای فداکاری و از جان گذشتن .
همیشه ایام عاشورا را ، در جبهه می گذراند و معتقد بود باید عاشورای واقعی را در جبهه های نبرد حق علیه باطل جستجو کرد و سرانجام خود نیز در لبیک به ندای ” هل من ناصر”، حسین (علیه‌السلام) زمان ، در عملیات والفجر ۹ ، در حال یکه برای پیشبرد اهداف اسلام و انقلاب ، به خطوط مقدم جبهه شتافته بود ، در ۱۳/ ۱۲/ ۶۴ عاشقانه به دیدار معبود شتافت و به جوار قرب محبوب پیوست . از این سردار دلاور اسلام ، دو یادگار گرامی به نام های : محمد مهدی و معصومه ، پرچمدار تداوم راه پدر سرافراز و قهرمان خویش هستند .
هر چند صحبت از ویژگی ها و خصلت های نیکو ی شهیدان ، برداشتن مشتی آب از اقیانوس بیکران خوبی های آنان است ، اما غوص در دریای خروشان سیرت و منش شهیدان ، کار هر غواصی نبست ، اما از باب :

آب دریا را اگر نتوان کشید
هم به قدر تشنگی باید چشید

به مناسبت اولین یادواره سرداران شهید استان قزوین ، کتاب “بر بلندای عشق” گزیده خاطراتی است ، از دوستان ، آشنایان ، همکاران و همرزمان سردار شهید محسن بلندیان که به زیور طبع آراسته گردیده است .
روحش شاد و راهش پررهرو باد

شهید سبزعلی اینانلو

بیستم آذر ۱۳۳۹، در روستای مشانه از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد. پدرش شیرعلی، کشاورز بود و مادرش نسا‌بیگم نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. از سوی جهاد سازندگی در جبهه حضور یافت. سوم خرداد ۱۳۶۱، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به سر و پیشانی، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.

شهید اسکندر امینی

وصیت نامه

به نام الله، پاسدار حرمت خون شهیدان، یار و یاور مستضعفان و محرومان.
خداوند قادر و متعال، شهادت با عزت و شرف در راه خویش را نصیب من کرده تا از خود نکاتى چند به عنوان یادگارى به جاى بگذارم.تاریخ انسان همیشه صحنه مبارزه حق با باطل بوده است; این لغت الهى است که حق، همیشه پیروز مى‌گردد. حال باطل به هر شکل که مى‌خواهد در بیاید مهم نیست. پس اگر ما ادعاى حقانیت داریم; باید هیچگونه بیمى به خود راه ندهیم که، ((نصر من الله و فتح قریب)) ولى این سخنان در هر زمان میزانى دارند; و میزان آن نیز در زمان ما، اولى الامر زمان، حضرت امام خمینى روحى فدا مى‌باشد پس بر ماست که هر چه بیشتر و دقیقتر دستورات; این پیر دلاور، نور جماران، وارث انبیاً ونایب بر حق امام زمان(عج) را که در شجاعت و شهامت و رنج کشیدن همچون پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) در صبر، پایدارى، بزرگوارى، همچون پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) مى‌باشد; تا جایى که جان و دل بپذیرد و عمل بنماید. آرى! پروردگار احدیت را سپاس مى‌گوییم; که به من فرصت داد تا اسلام را بشناسم و با جهل و خاموشى و شرک از دنیا نروم.
آرى انقلاب اسلامى باعث شد که من از زندگى پست و مادى و زودگذر دنیا خارج شوم و راه جاودانگى انسان را، بدانم. پروردگار عالمیان را سپاس مى‌گوییم که این نعمت بزرگ و گرانبها (امام امت، رهبر مستضعفان جهان، خمینى کبیر) را براى ما فرستاد تا ما را از ظلمت نجات داده و راه روشنایى را به ما نشان دهد; و ما را روانه میدانهاى مبارزه علیه کفر کند تا لوله‌هاى تفنگمان را به طرف قلب کفر جهانى که به سرکردگى آمریکاى جنایتکار است; شوروى غارتگر و عمال پلید آنان، نشانه بگیرم. آرى! همین است. من مى‌روم تا به نداى; (هل
من ناصر ینصرنى) امام حسین(ع) لبیک بگویم. مدتهاست که به انتظار شهادت نشسته‌ام و از خداوندمتعال به خاطر گناهان گذشته‌ام; آمرزش مى‌طلبم…
من مى‌روم به جایى که یاران حسین(ع) عاشقانه و با نیتى پاک جان خود را فداى (الله)، قرآن و اسلام مى‌کنند. جایى که مردان حق از تمام وابستگیهاى دنیوى چشم پوشى کردند و از زن و فرزند، خانواده، پدر و مادر خود دور شده‌اند، تا به حق بپیوندند مى‌روم تا با خونم، خدمت کوچکى به اسلام و دینم کرده باشم چرا که اسلام به خون احتیاج دارد تا آبیارى شود .
و مستضعفان جهان از زیر سلطه ستمگران خلاصى یابند. من مى‌روم ولى از شما، پدر و مادر، دوستان و برادران و کسانى که این وصیت نامه را مى‌خوانید مى‌خواهم فقط تقوا پیشه خود کنید. اگر چه خودم از عهده آن بر نیامده‌ام، ولى شما را به این امر مهم، سفارش مى‌کنم. پدر، مادرم و عزیزانم، اگر خداوند بزرگ شهادت را نصیب من کرد در فراقم، گریه نکنید ناراحتى از خود نشان ندهید تا آنجا که
مى‌توانید صبر کنید، همچون رهبرعزیزمان که در سوگ فرزند عزیزش; ((حاج آقا مصطفى)) که او را امید به آینده اسلام مى‌دانست هیچگونه ناراحت نشد; فقط سه بار گفت: ((انا لله و انا الیه راجعون)) آرى! مردان خدا باید اینگونه باشند. از عزیزترین چیزشان چشم پوشى کنند، چرا که در این صورت، خداوند آنان را بسیار دوست مى‌دارد.
اسمشان را در گروه صابرین ثبت مى‌نماید. امام جعفر صادق(ع)، درباره صابرین مى‌فرماید: هر کس از مومنین به بلایى گرفتار شود، صبر کند، برایش اجر هزار شهید دارد.
((این مختصرى تذکراتم را به صورت وصیت نامه از خود باقى مى‌گذارم – والسلام
سرباز کوچک امام خمینى ((اسکندر امینى))
خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدى، حتى کنار مهدى خمینى را نگهدار
تاریخ ۱۳۶۵/۵/۹
محل شهادت: در یکى از محورهاى برون مرزى

شهید احمد الله یاری

سردار شهید احمد اللهیاری در تاریخ ۷ تیر متولد می شوند در ۷ تیر اسمش برای حج درمیاد که عازم جبهه می شود در۷ تیر ازدواج می کند در۷ تیر تنها دخترش به دنیا می آید ۷ تیر به عضویت سپاه در میاد
و در ۷ تیر به شهادت می رسد.
شهید احمد اللهیاری سردار غریبی که بهشتی شد؛ هفتم تیر آمد و ۲۸ سال بعد در همان تاریخ عروج کرد. اگر از تاکستان به سمت قزوین حرکت نمایی با تابلویی برخورد خواهی کرد که مزین به عکس ۲۰ شهید سرافراز است. در این تابلو چنین نوشته شده است: «به شهر شهید پرور خورهشت خوش آمدید.
خورهشت قدمگاه اولین شهید منطقه قاقازان شهید اکبر آخوندی است که روز ۲۲ بهمن ۵۷ در تهران به شهادت رسید. این روستا با تقدیم ۲۰ شهید و تعداد زیادی رزمنده و جانباز در منطقه و استان به ایثارگری معروف است.از شهدای شاخص این روستای عابد پرور و متعهد به اسلام و انقلاب می توان به شهیدان سردار احمد الهیاری اشاره کرد.
سردار احمد الهیاری سرداری است که با وجود اینکه ۲۸ سال داشت اما ره صد ساله را در این سال های عمر طی کرد. این شهید والامقام هفتم تیر ۱۳۳۸، در روستای خورهشت از توابع شهر تاکستان به دنیا آمد. پدرش شعبانعلی (فوت۱۳۵۰) و مادرش زهرا نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند و مزین به لباس سبز پاسداری از حریم اسلام وانقلاب گشت. سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد.
هفتم تیر ۱۳۶۶، با سمت مسئول محور قمر بنی هاشم لشکر ۸ نجف اشرف در سردشت آذربایجان غربی توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع در خورهشت است. سردار شهید «احمد اللهیاری» در عملیات‌های متعددی فرمانده گردان بود و یکی از کسانی است که همواره مورد توجه سردار شهید احمد کاظمی بود.

شهید صفر اسمعیلی

صفر اسماعیلی، دهم مهر ۱۳۳۵، در روستای حسین‌آباد از توابع شهر قزوین به دنیا آمد. پدرش علی، کشاورز بود و مادرش صاحب نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سال ۱۳۵۳ ازدواج کرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سی و یکم فروردین ۱۳۶۷، با سمت معاون فرمانده گردان در شیخ‌محمد عراق بر اثر اصابت ترکش به سر و سینه، شهید شد . مزار او در گلزار شهدای روستای خاکعلی تابعه شهر آبیک قرار دارد. برادرش ولی نیز به شهادت رسیده است.

شهید مجتبی آقایی

مجتبی آقایی، دوم فروردین ۱۳۳۲، در روستای دستجرد علیا از توابع شهرستان قزوین به دنیا آمد. پدرش عباس، کشاورز بود و مادرش عالم خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. پاسدار بود. سال ۱۳۵۲ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. سی ام مهر ۱۳۶۰، با سمت فرمانده عملیات در قزوین مورد سوء قصد گروه های ضد انقلاب قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش واقع است.